احمد میدری در یادداشتی نوشت: از نخستین روزهای رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم تا امروز، پروژه وفاق ملی موضوع اصلی مسعود پزشکیان بوده است. تأکید او بر وفاق ملی در فضای سیاسی موضوعی کم سابقه نیست. پیش از این لزوم ایجاد پیوند نزدیک میان نیروها و جناحهای سیاسی از سوی افراد مختلف از جمله سایر رؤسای جمهوری به انحای مختلف مطرح شده بود که شاهد پیشنهاداتی از قبیل آشتی ملی، گفتمان فراگیر ملی و نظایر آن بودیم.
اما نقطه تمایز رویکرد پزشکیان این بود که به جای جستوجوی وفاق در سطح کلان سیاسی یا میان احزاب و جناحهای سیاسی، بر محوریت اصلاح فرهنگی سیاسی و اخلاق با بازگشت به فرهنگ قرآن و نهج البلاغه به عنوان مبنای وفاق تأکید دارد. تا قبل از انتخابات دولت چهاردهم، راهبرد طرفداران وفاق برای خروج از نزاع سیاسی میان جناحهای درگیر مواردی چون تشکیل احزاب، عقبنشینی یکی از طرفهای درگیر در منازعه سیاسی یا توافق بر سر مسائلی مانند توسعه اقتصادی یا حل مسائل معیشتی مردم بود. پزشکیان ریشه نزاع سیاسی را به اخلاق حاکم و رفتار بازیگران سیاسی بازگرداند.
ادامه مطلب؛ www.tpicoholding.com