کردابیت ®

آمیودارون تنها باید توسط پزشکانی که آشنا به این دارو می باشند و با خطرات و فواید درمان با آمیودارون آگاه می باشند و دارای تجربه کافی در درمان آریتمی ها هستند تجویز گردد و همچنین در مراکز درمانی یا بیمارستانی که دارای تجهیزات کافی برای نظارت بر اثربخشی و عوارض جانبی درمان هستند مصرف گردد.

آریتمی های بطنی: دوز پیشنهادی برای آمیودارون تزریقی در حدود 1000 میلی گرم در طول 24 ساعت. پس از بیست و چهار ساعت اول، سپس دارو با سرعت 5/0 میلی گرم در دقیقه (720 میلی گرم به ازای هر بیست و چهار ساعت) باید ادامه یابد، با استفاده از غلظت 1 تا 6 میلی گرم در هر میلی لیتر(غلظت بیشتر از 2 میلی گرم در هر میلی لیتر باید از طریق کاتتر ورید مرکزی تجویز گردد). دوز درمانی ممکن است تا درمان کامل آریتمی افزایش یابد.

اکثر بیماران درمان به مدت چهل و هشت تا نود و شش ساعت نیاز دارند، و آمیودارون وریدی معمولا مطمئن ترین حالت برای درمان طولانی مدت تجویز می شود.

موارد منع مصرف

در موارد برادی کاردی ناشی از بیماری شدید گره سینوسی و در بلوک درجه 2یا 3 A.V ، مگر آن که ضربان ساز مصنوعی وجود داشته باشد، منع مصرف دارد و همچنین در بیمارانی که برادی کاردی به سنکوب منجر شده است، و در اختلال شدید گره سینوسی .

مزایا و معایب مصرف این دارو در موارد ذیل باید توسط پزشک در نظر گرفته شود:

نارسایی احتقانی قلب، اختلال عملکرد کبدی، هیپوکالمی، اختلال عملکرد تیروئید، از جمله گواتر یا وجود ندول .

احتیاط نیز در طی جراحی قلب باز در بیماران دریافت کننده آمیودارون به علت خطر افت فشار خون پس از قطع بای پس قلبی ریوی توصیه می شود.

تداخلات دارویی احتمالی

ترکیب حاوی هر یک از داروهای زیر، با توجه به مقدار، ممکن است با این دارو تداخل کنند.

بی حس کننده های استنشاقی؛ آنتی آریتمی های دیگر؛ ضد انعقادها، کومارین و مشتقاتش؛ مهاركننده ها ي بتا_آدرنرژيك یا مهارکننده های کانال کلسیمی؛ گلیکوزیدهای دیجیتال، از قبیل: دیگوکسین، دیورتیک ها حلقه ای ، یا دیورتیک تیازیدی و یا Indapamide، فنی توئین؛ دیگر داروهای حساس به نور؛ یدید سدیم 123 یا 131 یا سدیم پرتیکنات( Pertechnetate ) Tc99 m .

مصرف در دوران بارداری و شیردهی

در بارداری رده D می باشد. بدلیل احتمال داشتن اثرات تراتوژنیک باید از مصرف این دارو در دوران بارداری پرهیز شود.

آمیودارون در شیر مادر ترشح می شود در نتیجه تجویز این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود.

احتیاطات

آزمون عملكرد كبد و تيروئيد در درمان طولاني مدت ضروري است. آميودارون مي‌تواند سبب بروز اختلال در عملكرد تيروئيد شود. بنابراين در طول مصرف آن، هر سه هورمون تيروكسين، تري‌يدوتيرونين و هورمون محرك تيروتروپين بايد اندازه‌گيري شوند.
در صورت بروز تنگي نفس يا پيشرفت آن و همچنين بروز سرفه در بيماراني كه آميودارون مصرف مي‌كنند، احتمال وجود پنوموني بايد در نظر گرفته شود.
در موارد زير بايد با احتياط فراوان مصرف شود:
نارسايي احتقاني قلب، نارسایی كليه، بيماران سالخورده، برادي كاردي شديد و اختلالات هدایتي قلب، (به ويژه مصرف مقادير زياد) و پورفيري.
به علت كند بودن شروع اثر دارو، مشكل بودن تنظيم مقدار مصرف و احتمال بروز عارضه جانبي شديد، درمان با اين دارو بايد در بيمارستان شروع شود و بيمار حداقل طي دوره مصرف مقدار حمله‌اي دارو در بيمارستان بستري باشد. مقدار مصرف دارو براي هر بيمار بايد جداگانه و بر اساس نيازهاي بيمار، پاسخ باليني، وجود يا شدت مسموميت و در بعضي حالات بر اساس غلظت پلاسمايي آميودارون تنظيم شود.

عوارض جانبی

نوروپاتي و ميوپاتي محيطي، برادي‌كاردي و اختلالات هدايتي قلب، حساسيت به نور و به ندرت تغييرات رنگ پوست، كم‌كاري یا پركاري تيروئيد، فيبروز آلوئوليت ريوي، هپاتيت، تهوع، استفراغ، لرزش، كابوس، سرگيجه، سردرد، بي‌خوابي، افزايش فشار داخل جمجمه، التهاب اپي‌ديديم، بي‌نظمي حركات عضلاني، بثورات جلدي، كاهش پلاكت خون، افزايش زمان پروترومبين، آنافيلاكسي(با تزريق سريع)، اسپاسم برونش و آپنه.

شرایط نگهداری

دارو را در دماي پايين تر از 25 درجه سانتي گراد و دور از رطوبت و نور مستقيم نگهداري كنيد.