اندانیل ®

• پیشگیری از تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی:

دوز داخل وریدی اندانسترون دربزرگسالان: سه دوز 0/15 میلی گرم / کیلوگرم تا حداکثر 16 میلی گرم در هر دوز است. اولین دوز 30 دقیقه قبل از شروع شیمی درمانی، طی 15 دقیقه انفوزیون می گردد. دوزهای بعدی 4 و 8 ساعت بعد از دوز اول اندانسترون تزریق می شود.

• پیشگیری از تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی سرطان با تهوع زایی بالا:

علاوه بر دوز وریدی، 24 میلی گرم به صورت خوراکی، 30 دقیقه قبل از شروع دوز شیمی درمانی بسیار تهوع آور

• پیشگیری از تهوع و استفراغ همراه با شیمی درمانی سرطان با تهوع زایی متوسط:

8 میلی گرم قرص خوراکی یا 8 میلی گرم قرص بازشونده در دهان 30 دقیقه قبل از شروع شیمی درمانی، 8 ساعت بعد این دوز تکرار شده و سپس 8 میلی گرم هر 12 ساعت برای 1 تا 2 روز پس از اتمام شیمی درمانی.

• پیشگیری از تهوع و استفراغ همراه با پرتودرمانی:
  • دوز معمول: 8 میلی گرم قرص خوراکی یا 8 میلی گرم قرص بازشونده در دهان 3 بار در روز به صورت خوراکی
  • برای تابش کل بدن: 8 میلی گرم قرص خوراکی یا 8 میلی گرم قرص بازشونده در دهان، 1 تا 2 ساعت قبل از پرتو درمانی هر روز.
  • برای تابش تک دوز بالای رادیوتراپی به شکم: 8 میلی گرم قرص خوراکی یا 8 میلی گرم قرص بازشونده در دهان، 1 تا 2 ساعت قبل از پرتو درمانی، سپس 8 میلی گرم هر 8 ساعت برای 1 تا 2 روز پس از اتمام پرتو درمانی.
  • برای پرتو درمانی منقسم روزانه به شکم: 8 میلی گرم قرص خوراکی یا 8 میلی گرم قرص بازشونده در دهان، 1 تا 2 ساعت قبل از پرتو درمانی، سپس 8 میلی گرم هر 8 ساعت برای 1 تا 2 روز پس از اتمام پرتو درمانی.
• تهوع و استفراغ بعد از عمل:
  • 16 میلی گرم خوراکی به صورت دو قرص 8 میلی گرمی یا دو قرص 8 میلی گرمی بازشونده در دهان، 1 ساعت قبل از القاء بیهوشی.
  • 4 میلی گرم به صورت داخل وریدی 30 دقیقه قبل از اتمام بیهوشی

موارد منع مصرف اندانیل

اندانسترون برای بیماران با سابقه حساسیت به دارو منع مصرف دارد.

مصرف همزمان آپومورفین با اندانسترون بر اساس گزارش هایی حاکی از افت عمیق فشار خون و از دست دادن هوشیاری، منع مصرف دارد.

تداخلات دارویی احتمالی

اندانسترون توسط آنزیم های متابولیزه کننده سیتوکروم کبدی CYP3A4) P-450، CYP2D6، CYP1A2)، متابولیزه می شود، بنابراین القاء کننده و یا مهار کننده این آنزیم ممکن است کلیرانس اندانسترون را تغییر دهند. در بیماران تحت درمان با القاء کننده های قوی CYP3A4 (به عنوان مثال، فنی توئین، کاربامازپین و ریفامپیسین)، کلیرانس اندانسترون به طور قابل توجهی افزایش یافته و غلظت خونی اندانسترون کاهش یافته است.

استفاده از اندانسترون با داروهای طولانی کننده QT ممکن است در طولانی شدن زمان QT اثر داشته باشد. استفاده همزمان از اندانسترون با داروهای کاردیوتوکسیک (به عنوان مثال آنتراسایکلین ها مانند دوکسوروبیسین، دونوروبیسین یا تراستوزوماب)، آنتی بیوتیک ها (مانند اریترومایسین)، ضد قارچ ها (مانند کتوکونازول)، آنتی آریتمی ها (مانند آمیودارون) و بتابلاکرها (مانند آتنولول و یا تیمولول) ممکن است خطر ابتلا به آریتمی را افزایش دهد.

اندانسترون ممکن است اثر ضد درد ترامادول را کاهش دهد.

مصرف اندانیل در دوران بارداری و شیردهی

حاملگی: رده B

مطالعات کافی در زنان باردار وجود ندارد. بهتر است در دوران بارداری فقط در موارد ضروری مصرف گردد.

شیردهی: ترشح اندانسترون در شیر انسان هنوز شناخته نشده است. با احتیاط مصرف گردد.

احتیاطات

• کودکان: کودکان دریافت کننده اندانسترون و داروهای شیمی درمانی هپاتوتوکسیک، باید از نزدیک جهت بررسی عملکرد نارسایی کبدی، تحت کنترل باشند.
• قرص های خوراکی اندانسترون بازشونده در دهان به دلیل دارا بودن فنیل آلانین (ماده تشکیل دهنده آسپارتام)، در بیماران فنیل کتونوری باید با احتیاط مصرف گردند.

عوارض جانبی اندانیل

سردرد، خواب آلودگی، واکنش های محل تزریق، تب، گرگرفتگی، کهیر، موارد نادری از واکنش افزایش حساسیت گاهی شدید (به عنوان مثال واکنشهای آنافیلاکسی، آنژیوادم، برونکواسپاسم، تنگی نفس، افت فشار خون، ادم حنجره) و اختلال در آنزیم های کبدی.

شرایط نگهداری

• دارو در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری و از یخ زدگی محافظت شود. تا هنگام مصرف در بسته بندی اصلی نگهداری و از قراردادن دارو در معرض نور جلوگیری به عمل آید.
• بعد از باز کردن آمپول، محلول دارو بلافاصله مصرف شود.
• بعد از رقیق سازی، محلول دور از نور نگهداری و بلافاصله مصرف شود.